تاریخ پول الکترونیکی در ایران

پول الکترونیکی را می‌توان نسل جدیدی از پول و متحول کننده صنعت بانکداری و اقتصاد جهان به‌شمار آورد که به کمک پیشرفت فناوری اطلاعات، تغییر دادوستد و تجارت ایجاد شد. مهم‌ترین عامل ایجادکنندۀ این نوع پول را می‌توان گسترش تجارت الکترونیک دانست؛ زیرا، در دنیای تجارت الکترونیکی، تبلیغات و حضور افراد به صورت مجازی و غیرحضوری است.

نخستین بارقۀ استفاده از پول الکترونیک به دهه 50 بازمی‌گردد.

ازاین‌رو، نیاز بود تا دادوستد و پرداخت پول، از روشی مشابه و به صورت الکترونیکی انجام شود. به‌همین دلیل این نوع پول به تدریج طراحی و مورد استفاده قرار گرفت. اگرچه استفاده از پول الکترونیکی در سال‌های اخیر کاربرد بسیاری یافته است؛ اما، باید بدانید که قدمت استفاده و ترویج این نوع پول به دوران پیش از پیروزی انقلاب اسلامی بازمی‌گردد.

در سال 1350، بانک تهران با استفاده از ده دستگاه خودپرداز توانست نخستین شعبه‌های الکترونیکی را در سطح شهر تهران راه‌اندازی نموده و به اجرایی کردن تجربۀ این نوع پول در این شهر بپردازد.  این دستگاه‌ها قادر به انجام وظیفۀ خاصی نبودند و تنها برای پرداخت پول توسط شعب استفاده می‌شدند. از آن زمان تا سال 1356، بر تعداد دستگاه‌ها در سطح تهران افزوده شد و در پایان این سال، تعداد آن‌ها به 30 دستگاه رسید. از این سال تا اوایل سال 1383، این نوع پول با سرعت بسیار کندی به رواج خود ادامه داد تا در نهایت، 3 خرداد 1383 دولت اقدام به ترویج این پول و توسعۀ آن در صنعت و تجارت کرد.

از سال 1383، دولت با مصوبه‌ای خواستار ترویج پول الکترونیکی شد.

با تصویب مصوبه‌ای در این سال، دولت خواستار عملیاتی شدن پول الکترونیکی تا پایان آن سال شد. بدین ترتیب، بانک مرکزی با ابلاغ این مصوبه به بانک‌های گوناگون، اقدام به واردات تعدادی دستگاه‌های ATM نمود و آنان را با ارائه تسهیلات ویژه‌ای، در دسترس بانک‌های مختلف کشور قرار داد تا از آنان جهت ارائه خدمات الکترونیکی و توسعۀ بانکداری الکترونیکی استفاده نمایند. این تسهیلات باعث شد تا سرعت توزیع این نوع پول سرعت بسیاری یابد به طوری که امروزه جزء ارکان اساسی تجارت به‌شمار می‌آید.