رایانش ابری چیست؟
فناوری‌های اطلاعات
شرکت‌ها و سازمان‌های کوچک و بزرگی هستند که معمولا از زیرساخت‌های ابری در سازماندهی فعالیت‌ها و اطلاعات خود بهره‌مند می‌شوند. زیرا دارای خدمات زیادی برای ارائه هستند. کارشناسانی که در قسمت فناوری اطلاعات هستند معتقدند که در آینده‌ای نه‌چندان دور فناوری اطلاعات در همان رایانش ابری خلاصه می‌شود. پس آموزش لازم و علم استفاده از خدمات رایانش ابری برای همه مجموعه‌های بزرگ و کوچک امر لازم و حیاتی محسوب می‌شود که به کسب‌وکارها برای نگهداری و تامین زیرساخت‌های خود کمک کرده و اطمینان می‌دهد.
رایانش‌های ابری یعنی چه؟
اگر بخواهیم به‌صورت ساده بیان کنیم هرگونه ارائه خدمات رایانشی به طریق سرویسی است که توسط اینترنت ارائه می‌شود. این خدمات شامل: سرورها، شبکه‌سازی، تجزیه‌وتحلیل، محل ذخیره‌سازی، هوش و… است که موجب کاهش هزینه‌های فرایند در کسب‌وکارهای کوچک و افزایش سرعت و دقت نوآوری‌ها می‌شود. یعنی فرد می‌تواند فقط از سرویس‌های رایانش ابری که به آن نیاز دارد، استفاده کند و فقط هزینه آن سرویس‌ها را پرداخت کند. اگر فرد نیاز به تغییر کسب‌وکار پیدا کرد، انعطاف‌پذیری بیشتری را هم دارا است که می‌تواند سرویس را حذف یا اضافه کند.
نحوه کار رایانش‌های ابری به چه صورت است؟
بعضی از دستگاه‌هایی که سرویس‌گیرنده هستند؛ مانند لپ‌تاپ یا موبایل توسط اینترنت به پایگاه‌های داده، کامپیوترهایی راه دور و سرورهای فیزیکی متصل می‌شوند و از برنامه و اطلاعات کاربردی تحت وب بهره‌مند می‌شوند که این فعالیت‌ها توسط رایانش ابری صورت می‌گیرد. این ابری به فناوری‌های اتوماسیون و مجازی‌سازی به‌شدت متکی است. مجازی‌سازی توانایی ارائه‌کردن خدمات و سیستم‌های ابری را از طریق مجازی ممکن می‌سازد و به مخاطب اجازه می‌دهد در هر مکان و زمانی از آن استفاده کند. اتوماسیون‌ها هم نوعی سلف‌سرویس محسوب می‌شوند که در تهیه منابع، اتصال خدمات و استقرار است و بدون اینکه کارکنان IT ارائه‌کننده ابری دخالت مستقیمی داشته باشند در اختیار کاربر قرار می‌گیرد.
انواع رایانش‌های ابری
از این نوع ابری‌ها انواع مختلفی وجود دارد که نسبت به نوع کسب‌وکار و نیاز می‌توان از آنها انتخاب کرد. زیرا سرویس‌های مختلفی برای ارائه‌دادن راهکارهای مناسب و برای پاسخ به نیاز کسب‌وکارها ایجاد شده است. برای انتخاب انواع رایانش ابری باید به نوع معماری‌های ابری و نوع استقرار آن که مشخص شده توجه کرد تا سرویس‌های ابری مخصوص روی آنها اجرا شود. سه روش استقرار سرویس‌های ابری وجود دارد و این سه روش شامل موارد زیر می‌شود:
ابر خصوصی
به این نوع ابر خصوصی به منبعی از رایانش ابری اطلاق می‌شود که به طور خصوصی یا انحصاری توسط یک کسب‌وکار یا شرکت یا سازمان واحد مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد. ابر خصوصی به روش فیزیکی در مرکز داده‌ها در شرکت‌ها اطلاق می‌شود و بعضی از شرکت برای ارائه‌کردن ابر خصوصی خود به ارائه‌دهندگان خدمات ابری هم هزینه‌هایی پرداخت می‌کنند. در ابر خصوصی خدمات وزیر ساخت‌ها در یک شبکه خصوصی ذخیره و نگهداری می‌شوند.
ابر عمومی
این ابزارهای عمومی از طریق ارائه‌دهندگان خدمات ابر مدیریت می‌شوند که منابع محاسباتی مثل فضاهای ذخیره‌سازی و سرورهای خود را از روش اینترنت ارائه می‌کنند. باتوجه‌به این ابر تمامی سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای و دیگر زیرساخت‌های پشتیبانی شده توسط ارائه‌دهنده ابر مدیریت می‌شوند. افراد می‌توانند از طریق یک مرورگر وب، به این سرورها دسترسی پیدا کرده و حساب خود را مدیریت کنند.
ابر ترکیبی
این ابر ترکیبی هیبریدی هم نامیده می‌شود ترکیبی از ابرهای خصوصی و عمومی است که توسط یک فناوری به هم ارتباط پیدا می‌کند. ابر ترکیبی این امکان را فراهم می‌کند که برنامه‌ها و داده‌ها بین ابرهای خصوصی و عمومی به اشتراک گذاشته شود. ابر عمومی به کسب‌وکار انعطاف‌پذیری می‌دهد و در بهینه‌سازی زیرساخت و امنیت و تطبیق‌پذیری آن کمک می‌کند. این ابرها از نمونه رایانش ابری محسوب می‌شوند.
کلام آخر
همه افراد می‌توانند با کمک این سرویس رایانش ابری به‌جای ذخیره‌کردن داده‌ها و فایل‌ها در سرورها یا حتی هارد و دیسک‌های مخصوص خود آنها را در یک پایگاه‌داده ذخیره و نگهداری کنند تا در زمانی مناسب به‌راحتی به آن دسترسی پیدا کنند.
0 دیدگاه