رفاه اجتماعی

رفاه اجتماعی به توانایی فرد، گروه و یا بخش عظیمی از یک ملت اطلاق می‌شود که می‌توانند خوشبختی، امنیت و تولید محصولات مناسب را فراهم آورند. این وضعیت باعث می‌شود تا مردم از هوش مالی بالایی برخوردار باشد و براساس تعاریف خاص خودشان، خوب زندگی کنند. رفاه باعث می‌شود تا افراد بتوانند براساس اولویت‌های مدنظرشان به یک زندگی سالم و معنوی دست یابند و به فکر مسائل روزمره و نکاتی که باعث نگرانیشان می‌شود، نشوند. به‌همین دلیل، رفاه را می‌توان جریانی اصلی و حائز اهمیت به شمار آورد. عموم کارشناسان مسائل اقتصادی، رفاه اجتماعی را ناشی از درآمد افراد براساس توانایی‌های افراد می‌دانند. در سال‌های اخیر رفاه اجتماعی و رفاه با معانی همانند درآمدم سرانه فرد و یا خانوار مترادف می‌باشد. ازاین‌رو، سرانه درآمد رابطه مستقیمی با قدرت خرید افراد دارد و باعث گسترش بهره‌وری می‌شود.

دلایل اهمیت رفاه

افراد در سراسر جهان قدرت خرید متفاوتی دارند. به‌طوری که قدرت دارایی افراد از فقر تا ثروتمند بسیار متفاوت است و با تغییرات طول عمر، سواد، آب پاکیزه، مرگ و میر نوزادان، بهره‌وری، عزت نفس، احساس صلاحیت، مشارکت در امور مالی و اجتماعی، اعتماد میان افراد و رفاه یک ملت ارتباط مستقیم دارد.

فرهنگ، شاخص مهم در توانایی یک کشور برای رفاه است؛ زیرا، عقاید افراد درباره ریسک، مزایا و فرصت‌ها را شکل می‎‌دهد. الگوهای ذهنی، مجموعه‌ای از فرضیات ریشه دار، کلیات و حتی تصاویری هستند که بر چگونگی درک جهان و عمل کردن در آن تأثیر می‌گذارند. برخلاف فرهنگ که متغیری گسترده و کلان است، الگوهای ذهنی متغیری کوچک هستند.

رفاه اجتماعی، تمام مواردی را شامل می‌شود که در نهایت منجر به آرامش شما می‌شود.

به طور کلی می‌توان اذعان داشت که رفاه اجتماعی بسیار خوب است و در عین حال دستیابی به آن بسیار مشکل است. در میان دویست کشور جهان، تعداد بسیار محدودی وجود دارند که می‌دانند چگونه آن را برای اکثریت مردم فراهم می‌شود. به طور کلی، برای ایجاد رفاع اجتماعی و زنده نگاه داشتن امید در جامعه باید ذهنیت مشخصی از رفاه در مردم وجود داشته باشد تا بتوان معضل فقر و نبود نیازمند را برطرف نمود.